prądu stałego
Encyklopedia PWN
goły przewód elektryczny (z miedzi, aluminium, stali) o dużym przekroju poprzecznym, mocowany zwykle na izolatorach wsporczych;
geol. sformułowana w latach 60. XX w. i obecnie niemal powszechnie akceptowana teoria wyjaśniająca — w ramach spójnej koncepcji, zakładającej ruch płyt litosfery — rozrost dna oceanicznego, dryf kontynentów, rozwój wielkich struktur tektonicznych oraz przejawy wulkanizmu i sejsmiczności Ziemi.
telewizja
dział telekomunikacji zajmujący się przetwarzaniem obrazów scen ruchomych (z natury lub uprzednio zarejestrowanych na taśmie magnet.) na sygnały elektr., tzw. sygnały wizyjne, ich przesyłaniem łączami telekomunik. oraz odtwarzaniem w miejscu odbioru;
[gr. tḗle ‘daleko’, łac. visio ‘widzenie’],
technika prowadzenia badań sejsmologicznych i opracowania ich wyników pozwalająca na określenie trójwymiarowych struktur wewnątrz Ziemi;
Tyrreńskie, Morze, fr. Mer Tyrrhénienne, wł. Mar(e) Tirenno, ang. Tyrrhenian Sea,
część Morza Śródziemnego, między Półwyspem Apenińskim a wyspami: Sycylią, Sardynią, Korsyką i Elbą;
Warszawska Kolej Dojazdowa (WKD),
podmiejska kolej elektr. łącząca Warszawę, przez Komorów i Podkowę Leśną, z Grodziskiem Mazowieckim oraz (odgałęzienie) z Milanówkiem;
